«Σύμπτωση ημέρας αναπαύσεως με ημέρα εξαιρεσίμου εορτής»
Σημείωμα του Δελτίου Εργατικής Νομοθεσίας
Κατά την νομοθεσία μας (ΒΔ 748/66 άρθρ. 10 - βλ. ΔΕΝ 2013 σ. 873) αναπληρωματική ανάπαυση οφείλεται μόνον για την απασχόληση κατά την Κυριακή (7η ημέρα της εβδομάδος) και όχι και για την απασχόληση σε ημέρα εξαιρεσίμου εορτής ή κατά την 6η ημέρα επί πενθημέρου.
Όσον αφορά την σύμπτωση εξαιρεσίμου εορτής και ημέρας αναπαύσεως (αναπληρωματικής λόγω απασχολήσεως κατά Κυριακήν, δηλαδή κατά την 7η ημέρα της εβδομάδος, ή αναπαύσεως κατά την 6η ημέρα της εβδομάδος λόγω εφαρμογής του συστήματος πενθημέρου εργασίας) πρέπει να λεχθούν τα εξής:
α) Εάν πρόκειται για επιχειρήσεις υπαγόμενες στις διατάξεις περί Κυριακής ή καθ’ ημέρες εξαιρεσίμων εορτών αργίας, η ημέρα αναπαύσεως θα πρέπει να καθορίζεται σε ώρες και ημέρες κατά τις οποίες ο μισθωτός θα εκτελούσε πράγματι υπηρεσία, εάν δεν μεσολαβούσε, ως προς αυτόν η εβδομαδιαία ανάπαυση (Πρωτ. Πειρ. 192/62 - ΔΕΝ 1962 σ. 239). Η απόφαση έχει στηριχθή στο άρθρο 12 παρ. 1 ΠΔ 8/14.3.30 «περί κωδικοποιήσεως των νόμων περί Κυριακής αναπαύσεως», σύμφωνα με το οποίο οι ώρες αναπαύσεως πρέπει να συμπίπτουν με εργάσιμες ημέρες. Βλ. ήδη και το άρθρο 10 του ΒΔ 748/66, το οποίο ορίζει ότι η αναπληρωματική εβδομαδιαία ανάπαυση πρέπει να χορηγήται «κατ’ άλλην εργάσιμον ημέραν της αρξαμένης την Κυριακήν εβδομάδος» (ΔΕΝ 2017 σ. 704).
Τα παραπάνω ισχύουν, για την ταυτότητα του νομικού λόγου, και για την ημέρα εβδομαδιαίας αναπαύσεως που οφείλεται λόγω εφαρμογής του συστήματος 5θημερου εβδομαδιαίας εργασίας (ανάπαυση κατά την 6η ημέρα της εβδομάδος).
Σύμφωνα με τα ανωτέρω, δεν πρέπει να προγραμματίζεται από τον εργοδότη η ημέρα αναπληρωματικής αναπαύσεως σε ημέρα εξαιρεσίμου εορτής, κατά την οποία ο μισθωτός δεν θα παρείχε εργασία.
Αν εν πάση περιπτώσει συμπέση η ημέρα αναπαύσεως με ημέρα εξαιρεσίμου εορτής, δεν προβλέπεται για τον ιδιωτικό τομέα υποχρέωση του εργοδότου να χορηγήση άλλη ημέρα αναπαύσεως.
Όσον αφορά τους αμειβομένους με ημερομίσθιο, οι οποίοι όπως είναι γνωστόν δικαιούνται τόσα ημερομίσθια όσες ημέρες απασχολούνται και οι οποίοι, ως εκ τούτου, δεν λαμβάνουν ημερομίσθιο για τις ημέρες αναπαύσεως (ρεπό), αυτοί, ειδικά για την ημέρα ρεπό που συμπίπτει με εξαιρετέα εορτή, δικαιούνται να λάβουν το ημερομίσθιό τους.
β) Εάν πρόκειται για επιχειρήσεις μη υπαγόμενες στις διατάξεις περί κατά Κυριακήν κ.λπ. αργίας, στις οποίες δηλαδή επιτρέπεται η λειτουργία και η απασχόληση των μισθωτών κατά την Κυριακή και τις ημέρες εξαιρεσίμων εορτών (συνεχούς λειτουργίας κ.λπ.), είναι επιτρεπτός ο καθορισμός ως ημερών αναπαύσεως και των εξαιρεσίμων εορτών (αφού και οι ημέρες εορτών είναι «εργάσιμες»).
Και ενώ όπως ήδη ελέχθη ανωτέρω, κατά τις ημέρες αναπαύσεως (ρεπό) ο αμειβόμενος με ημερομίσθιο δεν δικαιούται, ως μη εργαζόμενος, να λάβη το ημερομίσθιό του, κατά την ημέρα κατά την οποία το ρεπό συμπίπτει με εξαιρέσιμη εορτή, δικαιούται να λάβη το συνήθως καταβαλλόμενο ημερομίσθιό του, αφού ο λόγος για τον οποίο απέχει από την εργασία του δεν οφείλεται στον ίδιο (οι ημέρες ρεπό καθορίζονται από τον εργοδότη).
Χρυσούλα Πετίνη-Πηνιώτη
Δικηγόρος
